Küçük şeylerden mutlu oluyormuşum ööle dedi canlardan biri, bugün oldum:)
bir rüzgar gülü mutlu etti beni, sonra iki küçük kitap küçük ama cidden; birinin adı uykum gibi gelsene, birininki kalp dönmesi.. dünyanın en şirin şiir kitapları olabilirler, çocuklar gibi sevindim ben de onlar sahip olunca:) sonra anlamsız bir gözlük takıp ayna karsısında dakikalarca kıkırdamak da pek mutlu etti beni... ama en çok pek sevilesi bir arkadasla kadıköyün arka sokaklarında kendimizce keşfettiğimiz mekanlarda içtiğimiz biralara eşlik eden anlamsız uzun sohbetler mutlu etti.
Yazma şevki yoktu nezamandır içimde, hiçbir şeyin şevki yoktu.. Bugün geldi geri hepsi :)
Ozaman yeni aldığım kitaplardan Atanur’dan gelsin küçük bir şiircik:
sondan say
ilk öptüğümü
Hayır romantik bir fare dönemimde de değilim ama kitabın sonunda bu şiirle karşılaşınca içi ısınıyor insanın.. aynı etkiyi hedeflemiştim ama çenemi değilse de elimi tutamadım:)
Bir de en son not günün şarkısı: “where the wild roses grow”. Aniden aklıma gelip dinleyebilmek için çeşitli uğraşlar verdiğim ve yine 70 kez falan farklı yerlerdeki(iş bilgisayarı, laptop,mp3player gibilerden) farklı playlistlerimde dönüp duran şarkı.
Valla en son not: 20lik dişim çıkıyo geç de olsa, agzımı açamıyorum ama dişçiye gitmek istemiyorum; hatta şuan şundan bahsederken bile o şirin pamuksu mutluluğumun keçeleştiğini hissedip kapatıveriyorum konuyu:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder